แม่น้ำโขงจนถึงจุดสิ้นสุด และการเล่าเรื่องราววิถีชีวิตของผู้คน วัฒนธรรม ประเพณี จนกระทั้งการเปลี่ยนแปลงของแม่น้ำโขงในปัจจุบันภายในโครงการ การออกแบบนิทรรศการจัดทำขึ้นอย่างเรียบง่าย เพื่อการศึกษาเรียนรู้ถึงประสบการณ์ที่สำคัญและการตระหนักถึงแม่น้ำโขงภายในโครงการ ด้วยกลวิธีในการสื่อสารที่ไม่ซับซ้อน มีความกระชับ และใช้การจำลองที่ไม่ต้องใช้ตัวอักษรอธิบาย ผู้ชมสามารถเข้าใจเนื้อหาที่ต้องการสื่อสารได้ทันที ด้วยการสื่อสารที่ตอบโจทย์คนยุคดิจิทัลการนำเอาเทคโนโลยีการสื่อสารที่ทันสมัยมาย่นระยะเวลาในการรับสารของผู้ชม รวมทั้งยังสร้างโมเดลความคิดใหม่เกี่ยวกับการออกแบบเพื่อสร้างความแข็งแกร่งให้เศรษฐกิจและสังคมในลุ่มแม่น้ำโขง ดังนั้นการสร้างประสบการณ์ร่วมจะเป็นหัวใจสำคัญของการโครงการนี้ ในวิทยานิพนธ์นี้ มีวัตถุประสงค์โครงการคือ 1)เพื่อเป็นแหล่งเรียนรู้และจำลองด้านนิเวศของพื้นที่บริเวณลุ่มแม่น้ำโขงตั้งแต่จุดกำเนิดจนถึงจุดสิ้นสุด 2)เพื่อเป็นแหล่งรวบรวมการจัดแสดงด้านวัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิตของผู้คนริมแม่น้ำโขง รวมถึงเป็นพื้นที่การแสดงออกทางวัฒนธรรมพื้นถิ่น 3)เพื่อเป็นพื้นที่ให้มีการปฏิสัมพันธ์ระหว่างคนในพื้นที่ริมแม่น้ำโขงกับผู้ที่ใช้โครงการจากภายนอก 4)เพื่อเป็นโครงการที่ส่งเสริมการพัฒนาพื้นที่ให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงวิถีชีวิตแห่งใหม่ในพื้นที่ลุ่มแม่น้ำโขง โดยมีทฤษฎีหรือแนวความคิดการออกแบบคือ แนวคิดและหลักการออกแบบทางด้านพื้นที่สาธารณะ และสถาปัตยกรรมแบบยั่งยืนเป็นอาคารสีเขียว การออกแบบโครงการมีลักษณะที่ทอดยาวตามแนวพื้นที่เพื่อลงไปสู่แม่น้ำโขง มีการเล่นระดับของตัวอาคารบริเวณหลังคา เส้นทางภายในมีลักษณะเป็นเส้นสายเหมือนแม่น้ำโขง และมีการถอดรูปแบบเปลือกอาคารมาจากลักษณะที่โดดเด่นอย่างเกล็ดพญานาคที่เป็นความเชื่ออย่างหนึ่งในพื้นที่แม่น้ำโขงแห่งนี้ การดำเนินโครงการพิพิธภัณฑ์นิเวศและอารยธรรมลุ่มแม่น้ำโขง โครงการนี้จึงมุ่งเน้นหาพื้นที่ในการพิจารณาเพื่อออกแบบอาคารสาธารณะประเภทพิพิธภัณฑ์ที่คำนึงถึงความต้องการประโยชน์ใช้สอยที่ดีและมีคุณภาพต่อการเรียนรู้ที่สะท้อนถึงวิถีชีวิตของคนลุ่มแม่น้ำโขงและการปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้คนทั่งในและนอกชุมชนริมแม่น้ำโขง เพื่อรับการเปลี่ยนแปลงการพัฒนาทางเศรษฐกิจและสังคมในอนาคตต่อไป